ตอนที่แล้วได้กินอาหารที่เมืองเพชรบุรีหลายอย่างแล้ว มาชิมกันต่ออีกตอนหนึ่งครับ

อีกสิ่งหนึ่งที่พลาดไม่ได้คือ ชมพู่เพชร หรือชมพู่เพชรสายรุ้ง ผลไม้เด่นดัง ของดีเมืองเพชรบุรี ปลูกและเติบโตได้ดีบริเวณแม่น้ำเพชรบุรี 

ผลชมพู่มีสีสวย รสชาติอร่อย หวานจัดจ้านและหวานกรอบ ถือเป็นสุดยอดของผลไม้

เพชรสายรุ้งมีราคาแพง ตอนที่ไปเมืองเพชรบุรีนี้ แม้ว่าเริ่มวายแล้ว แต่ลูกสวยๆ ซื้อขายหน้าสวน กิโลกรัมละ ๒๕๐ บาท กว่าจะไปถึงมือผู้บริโภค ราคาก็ขยับสูงขึ้น 

อย่างไรก็ตาม แม้คุณธงชัยมีเส้นและจองไว้แล้ว แต่เมื่อถึงเวลานัดหมาย เพราะความร้อนจัด ลูกสวยๆ ที่จองไว้แตกหมดก็เลยอดกินลูกสวยๆ

แต่ก็ยังโชคดีที่ได้กินลูกเล็กและมีตำหนิ ซึ่งราคากิโลกรัมละ ๑๒๐ บาท

เพื่อนคนหนึ่งซื้อชมพู่จากตลาด อตก. เข้าใจว่าเป็นชมพู่เพชร กิโลกรัมละ ๑๒๐ บาท แต่ไม่หวาน เมื่อทราบเรื่องราวจากผู้เขียนก็ต้องร้องออกมาว่าเข้าใจผิดแล้ว เพราะโฆษณาว่าชมพู่เพชร…แล้วเติมคำอื่นที่จุดไว้ เช่น เพชรทองคำ เป็นต้น ผู้ซื้อก็เข้าใจว่าเป็นชมพู่เพชร

อ้อ ได้วิธีเลือกชมพู่เพชรมาด้วยว่าแบบไหนหวาน ผู้รู้แจ้งว่าให้สังเกตดูที่ก้นของชมพู่เพชรเป็นสำคัญ

ขอให้ท่านผู้อ่านลองเลือกชมพู่เพชรจากภาพข้างล่างนี้ว่าควรเลือกชนิดภาพบนหรือภาพล่างครับ

หากท่านผู้อ่านเลือกภาพด้านบนเพราะเห็นว่าสวยดีท่านก็เลือกผิดแล้วครับ เพราะลูกที่หวานนั้น ก้นต้องมีสีชมพูเรื่อๆ คล้ำๆ และไม่น่ากินชมภาพด้านล่างซิครับ

มากินขนมตาลเมืองเพชรกันครับ มีขายเยอะมาก 

ไม่ทราบจะแนะนำว่าซื้อที่ไหนจึงอร่อยเหมือนที่ผู้เขียนซื้อที่ริมถนน ข้างวัด  ในวันนั้น

เพราะความอร้อย…อร่อย แกะจากใบตาลง่ายดายด้วย ไม่เหมือนที่ซื้อเมื่อคราวที่แล้วที่แกะค่อนข้างยากเพราะเนื้อติดกับใบตาล

ติดใจครับ วันรุ่งขึ้นไปซื้อใหม่อีก คราวนี้ได้ข้อมูลพร้อม ชื่อร้านเจ้ต้นทอดมัน อย่าตกใจครับ เจ้ต้นขายทอดมัน แต่ลูกสะใภ้ทำขนมตาลเก่งและนำมาขายที่ร้านด้วย

ไปเมืองเพชรอยากกินขนมตาลอร่อยก็ไปหาซื้อได้ที่ร้านเจ้ต้นทอดมันได้ครับ ร้านอยู่ตรงข้ามกับวัดสระบัว แต่หากไปไม่ถูกก็อาจโทรศัพท์ถามทางได้ เบอร์โทรศัพท์อยู่บนกล่องในภาพครับ

อาหารหลักของเช้าวันนั้นคือข้าวต้มปลาที่ร้านโน้ต ร้านนี้อยู่ใกล้น้ำพุหน้าจวนผู้ว่าฯ

นึกๆ ก็น่าอิจฉาผู้ว่าฯ นะครับ มีของอร่อยๆ หน้าจวนเต็มไปหมด

ร้านนี้มีขนมปังดังด้วย แต่อดกินในตอนเช้าวันนั้นเพราะขนมปังออกจากเตาเวลา ๙.๓๐ น. ต้องสั่งไว้แล้วกลับไปรับในวันรุ่งขึ้น ของเขาอร่อยจริงครับ แม้ว่าไม่ได้กินร้อนๆ จากเตาก็ตาม

เพราะร้านนี้มีอาหารชนิดอื่นที่ทำด้วยปลาหลายอย่าง วันรุ่งขึ้นจึงไปกินอาหารเช้าที่ร้านนี้อีก คราวนี้ผู้เขียนกินเกาเหลาปลา

ร้านนี้จึงเหมาะสำหรับปลาเลิฟเว่อร์ทั้งหลาย

นอกจากนั้น ยังมีติ่มซำขายด้วย คุณสายพิณได้สั่งติ่มซำมากิน โดยผู้เขียนร่มแจมด้วย

รายการต่อไปเป็นการโชว์อย่างเดียวแต่ไม่ได้ชิมคือข้าวห่อใบบัว ด้านล่างมีข้าวเปล่า ส่วนด้านบนมีปลาทู น้ำพริก ชะอมชุบไข่ต้ม และมะเขือ

ไม่ได้ชิมหรอกครับ เพราะไม่กินปลาทู แต่ผู้ที่ชิมแจ้งว่าไม่อร่อยเท่าที่ควร แม่ค้าคนนี้คงมือไม่ถึงครับ แต่ที่เขียนไว้ด้วย เพราะที่เมืองเพชรบุรียังมีข้าวห่อใบบัว คงมีเจ้าที่อร่อยครับ

ในปัจจุบันข้าวห่อใบบัวหากินยากแล้วครับ สาเหตุอาจเพราะหาใบบัวได้ยากแล้วก็ได้ครับ

อีกอย่างหนึ่งที่มีขายมากในเพชรบุรีคือมะขามเทศ คุณสายพิณชอบมาก แต่ผู้เขียนไม่ชอบกินครับ อาจเป็นเพราะผู้เขียนเป็นคนชุมพร และที่ชุมพรมีผลไม้ที่อร่อยๆ ให้เลือกกินมากมายก็เป็นไปได้นะครับ

ไปเพชรบุรีต้องกินอาหารทะเลครับ แม้ว่าที่ไหนก็มีอาหารทะเล แต่หากต้องการกินอาหารสดๆ และอร่อย ก็ต้องไปที่บางตะบูน อำเภอบ้านแหลมครับ

ที่บางตะบูนมีอาหารทะเลเยอะมาก คุณธงชัยพาผู้เขียนไปกินที่ร้านลุงฮก ซึ่งเป็นร้านเก่าแก่ อยู่ริมแม่น้ำครับ

ผู้เขียนสั่งทั้งปูม้าและปูดำหรือปูทะเล อาหารอร่อยครับ แต่ไม่ค่อยถึงใจเท่าไรเพราะปูตัวเล็กไปหน่อย

นอกจากอาหารทะเลแล้ว ที่บางตะบูนยังมีเศษรังนกต้มพร้อมกินขายพร้อมกับน้ำเชื่อมด้วย เป็นเศษของรังนกแท้จากการตัดแต่งรังนก

เหตุที่ที่นั่นมีขายเยอะและราคาถูกเพราะเป็นเศษรังนกที่ได้จากรังนกในคอนโดนกนางแอ่นซึ่งมีอยู่เป็นจำนวนมาก ไม่ใช่รังนกจากถ้ำบนเกาะในทะเล จนบางคนเข้าใจว่ารังนกต้มที่บางตะบูนเป็นของปลอม

เดี๋ยวนี้ไปบางตะบูนง่ายแล้วครับ เพราะกรมทางหลวงชนบทได้สร้างถนนเลียบชายฝั่งทะเลภาคใต้ จากถนนพระราม ๒ แถวๆ สมุทรสงคราม ไปไม่ไกลนัก

ถนนสายนี้มี ๒ เลน แต่มีโค้งมาก ซึ่งก็ดีครับ ขับไม่เร็วนัก ได้ชื่นชมกับทิวทัศน์ข้างทางด้วย

ในตอนเช้าของวันเดินทางกลับ ได้ไปกินอาหารเช้าที่ร้านโน้ตหน้าจวนผู้ว่าฯ ได้ซื้อข้าวแช่เมืองเพชรแบบดั้งเดิมซึ่งวางขายอยู่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวน้ำแดงน้ำพุ

ข้าวแช่เมืองเพชรแบบดั้งเดิม มีส่วนประกอบ ๓ อย่าง คือ ข้าวสวย น้ำอบควันเทียนลอยดอกไม้ และเครื่องเคียง และเครื่องเคียงก็มีเพียง ๓ อย่างคือ ลูกกะปิทอด หัวไชโป๊หวานและปลายี่สุ่นผัดหวาน

ต่างกับข้าวแช่ที่ขายตามร้านในกรุงเทพมหานคร ที่มีเครื่องเคียงหลายอย่า และที่ต่างอีกอย่างหนึ่งคือราคา ข้าวแช่เมืองเพชรขาย ๔ ชุด ๑๐๐ บาท เท่านั้น แต่ร้านใน กทม. ราคาชุดละเป็นร้อยครับ

สุดท้ายไม่เขียนถึงไม่ได้คือหอยเสียบแห้งของบ้านบางขุนไทร อำเภอบ้านแหลม ไม่ได้กินที่นั่นหรอกครับ หอบมากินที่ กทม. กินกับข้าวต้ม อร่อยสุดๆ เพราะกรอบ เนื้อนุ่มและไม่เหนียว 

อาหารการกินที่ได้ลิ้มชิมรสตอนไปเพชรบุรี ก็มีเพียงเท่านี้แหละครับ ว่างๆ คงขับรถไปกินอาหารทะเลที่บางตะบูนกันอีก

พุธทรัพย์ มณีศรี

อ่านขุด “เมืองสามรส” ตอนที่ 1 ได้ที่

https://www.thailibrary.in.th/2024/04/15/domestic-tour-petchaburi-food-part1/

Number of View :44